Kill Command (2016)

Korte Inhoud
In de nabije toekomst heeft een van technologie afhankelijke maatschappij te kampen met moordmachines. Een elite-eenheid heeft zich met helicopters gevestigd op een afgelegen eiland waar er trainingen plaatsvinden. Wat begint als een eenvoudige oefening voor kapitein Bukes en zijn hechte eenheid, ontaardt al snel in een angstaanjagende strijd tegen de dood, wanneer de mariniers ontdekken dat het eiland wordt overspoeld door een vijand die het menselijk begrip van het kwaad overstijgt.

Genre : SF
Land : UK

Cast :
Vanessa Kirby : Mills

Thure Lindhardt : Captain Bukes
David Ajala : Drifter

Regisseur : Steven Gomez

Mijn mening

“Turn off that shit.
I do not want to be scanned, is that clear?“

Zo af en toe kom je onverwacht een low-budget film tegen waarbij het visuele er overweldigend uitziet. Ondanks het beperkte budget. Naast dat, kan je in “Kill Command” ook nog eens genieten van enkele toch wel geslaagde vertolkingen en narratief gezien is het onderhoudend genoeg. Niet dat het allemaal hoogst origineel is, want films waar gesofisticeerde technologieën door een kortsluiting gekke dingen doen, hebben we wel meer gezien. Bij mij kwam “Robocop” direct in mijn gedachten. En recentelijk ging het ook redelijk fout in “Ex Machina”. Het enige wat ik zou kunnen aanhalen als een minpuntje was het design van de dolgedraaide robot. Een beetje te bombastische naar mijn smaak. En vooral de oefen-androïden zagen er nogal lichtelijk gedateerd uit.

Alles draait rond Mills (Vanessa Kirby), een soort half-androïde in wiens hersenen een chip werd geïmplanteerd waardoor haar verlamming werd genezen. Als engineer bij de firma die deze technologie op haar heeft toegepast, ontvangt ze verontrustende data afkomstig van een trainingsrobot die functioneert met dezelfde technologie. Het vermoeden bestaat dat ze een bewustzijn verwierven en onafhankelijk opereren. Mills vertrekt samen met een peloton mariniers op een oefenmissie die plaatsvind op het eiland vanwaar de data afkomstig is. Ondanks dat ze een geoliede eenheid zijn met een gedegen training achter de rug, moeten ze langzaam maar zeker het onderspit delven tegen strategische sterkere androïden, die normaal gezien dienen als onschuldige doelwitten.

De relatie tussen Mills en de mariniers is vergelijkbaar met dat van Rupley en Bishop in “Aliens”. Ze vertrouwen haar totaal niet, wat dan weer zorgt voor vijandige reacties. Vooral Kapitein Bukes (Thure Lindhardt) twijfelt aan haar oprechtheid en verdenkt haar van het achterhouden van bepaalde informatie. In wezen is dit ook het geval. Maar Kapitein Bukes komt ook tot de vaststelling dat ze zonder Mills geen kans hebben tegen de artificiële intelligentie van de op hol geslagen robots.

“Kill Command” was zeker een aangename verrassing. Een simplistische SF dat een spannend koers vaart. De meeste acteurs waren voor mij redelijk onbekend. Niet dat ze allen een invloedrijke rol hadden. Het merendeel van de cast speelde slechts een slachtofferrol. De uiteindelijke confrontaties beperkten zich tot de strijd tussen mens en robots enerzijds. En anderzijds de vertrouwensstrijd tussen Bukes en Mills. Wat wel indruk maakte was het gebruikte beeldmateriaal en de visuele effecten. Voor een lowbudgetfilm was dit gedeelte toch wel impressionant. Je kan dan wel aanhalen dat dit de zoveelste film is over de strijd tussen mens en machine. Maar ondanks dat was het een boeiende film en kan men zich weeral buigen over de vraag of een doorgedreven automatisatie niet levensbedreigend is voor de menselijke beschaving. Dat is ook al een stokoude discussie.